Uit mijn Dagboek
18 januari 2025
In memoriam Anton Vernooij
Zondag 12 januari 2025 overleed Anton Vernooij, 84 jaar oud. Priester, kerkmusicus, docent en hoogleraar op het gebied van kerkmuziek en liturgie. De uitvaart is gehouden op zaterdag 18 januari in de Onze Lieve Vrouw Tenhemelopnemingkerk van Werkhoven. Een koor van oud-studenten van het NI(K)K zong onder leiding van Paul Valk, Bas Jongeling speelde orgel, voorganger was pastor Fred Hogenelst.
Op zijn website staat te lezen dat Vernooij, geboren 18 november 1940, in 1970 zijn einddiploma piano haalde aan het Conservatorium in Pescara en in 1975 promoveerde aan het Pontificio Istituto di Musica Sacra in Rome tot dr. Musicae Sacrae op het proefschrift Lo sviluppo della Fuga nelle Fantasie di Jan Pieterszoon Sweelinck (de ontwikkeling van de fuga in de fantasieën van J.P. Sweelinck). Van 1969 tot 1997 was hij docent gregoriaans en algemene muziek-theoretische vakken aan het Nederlands Instituut voor Kerkmuziek en het Conservatorium van de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Op 1 januari 1998 werd hij benoemd als Bijzonder Hoogleraar Liturgische Muziek aan de Theologische Faculteit van Universiteit Tilburg. Deze leerstoel is een initiatief van de Nederlandse St.-Gregoriusvereniging. Het onderwerp van zijn inaugurale rede d.d 9 oktober 1998 luidde Muziek als liturgisch teken. De titel van zijn afscheidsrede op 1 november 2005 was "O taal waarin wij God verstaan" - De sound van de hedendaagse liturgie.
Ik leerde Anton Vernooij kennen toen ik in 1977 als 18 jarig-studentje piano en orgel ging studeren aan het toenmalig Instituut voor Katholieke Kerkmuziek in Utrecht, gevestigd in het mooie pand aan de Plompetorengracht. Ik kwam terecht in het eerste-jaarsklasje voor de algemene vakken bij 'meneer Vernooij', die toen pas 36 jaar oud was. In dat klasje zat ook Rob van der Hilst, enige jaren ouder al dan ik, van wie ik bij een eerste kennismaking overigens dacht dat het ook een docent was. De lessen harmonie en analyse, waarbij Vernooij hele pianosonates van Beethoven door rammelde op de piano terwijl wij om hem heen zaten leidden dikwijls tot hilarische momenten, gezien de humor van het aanwezige gezelschap en het vermogen van Vernooij geen blad voor de mond te nemen, een kwaliteit overigens die hem niet altijd overal in dank werd afgenomen.
Na mijn studie aan het Instituut kwam ik te werken in de kerkmuziek en bleef daardoor hoewel wat meer op afstand toch altijd in vriendschappelijk contact met hem. Enige jaren geleden werkten we nog intensief samen aan een groot artikel over de geschiedenis van de kerkmuziek in de Catharinakathedraal, dat gepubliceerd is in het prachtige boek dat in 2020 over deze kerk verscheen.
Ter nagedachtenis hier wat oude foto's van en met Anton, allen door mij gemaakt, het zat er al vroeg in.... Moge Anton rusten in vrede!